ظرفیت های حکمرانی هوش مصنوعی در هفتمین شماره مجله خردورزی

خبرگزاری تسنیم از قم، شماره هفتم «مجله خردورزی» به مدیرمسئولی رفیع الدین اسماعیلی، سردبیری مجید رحیمی و مدیریت هنری عرفان خلیلی فر با محوریت بررسی ظرفیت های حکمرانی هوش مصنوعی در عصر فناوری های نوین شناختی، منتشر شد. این شماره، با تمرکز بر موضوع هوش مصنوعی، در قالب نه پرونده مهم با عناوینی چون:

منشور هوشمندی

خوی بهروزی

ایران آینده

آیین در سپهر فناوری

دنیای اقتصاد

جهان دیپلماسی

اقلیم خرد

در ستایش فیلسوف

بازیگر پنهان (رسانه ها چگونه مسیر جولانی را هموار کردند؟)

به تبیین کارکردهای مختلف این فناوری و بررسی ابعاد تأثیرگذاری آن بر جنبه های مختلف زندگی و حکمرانی پرداخته است.

خردورزی در این شماره با رویکردی جامع و چندبعدی، ابعاد مختلف این فناوری ها را از منظر علوم انسانی و دینی بررسی می کند. مشارکت اساتید برجسته ای چون عبدالحسین خسروپناه، سید محمدمهدی میرباقری، حسین مفیدی یزدی، ابراهیم اصولی، عبدالکریم فرحانی، سعید ستایشی، مهدی خانعلی زاده، سید محمود نجاتی حسینی، سیدعلی موسوی و سید حسین شرف الدین، تحلیلی عمیق و همه جانبه از چالش ها و فرصت های پیش روی جامعه در مواجهه با این پدیده نوظهور ارائه می دهد.

طراحی مفهومی: روایتی تصویری از تلاقی انسان و هوش مصنوعی

طرح روی جلد این شماره، با هنرمندی مصطفی محسنی مکعبی با نشان AI را در مرکز چهار جهت جغرافیایی نشان می دهد که چهار دست از اطراف به سمت آن دراز شده اند. این طراحی هوشمندانه، نمادی از توجه جهانی به هوش مصنوعی و تلاش همگانی برای نقش آفرینی در این عرصه است. این تصویر به تنهایی گویای اهمیت پرداختن به موضوع هوش مصنوعی در این شماره از نشریه است.

به گفته مجله، این طرح روایتگر داستانی از تلاقی اندیشه و هنر، برخورد خرد انسانی و هوش مصنوعی، و هم نشینی سنت و نوآوری است. این طراحی مفهومی عمیق، مخاطب را به تأمل درباره جایگاه انسان در عصر سیطره الگوریتم ها فرا می خواند و پرسش های بنیادینی را درباره آینده تعامل انسان و ماشین مطرح می سازد.

اسارت دیجیتال: هشداری برای تسلط بر لایه های عمیق هوش مصنوعی

سرمقاله این شماره به قلم حجت الاسلام مجید رحیمی با عنوان اسارت دیجیتال در راه غفلت تسلط بر لایه های عمیق هوش مصنوعی نگاهی انتقادی به این فناوری دارد و جهت گیری هیئت تحریریه مجله را در این زمینه روشن می سازد. سردبیر خردورزی در این سرمقاله هشدار می دهد که عدم تسلط بر لایه های عمیق هوش مصنوعی می تواند به نوعی اسارت دیجیتال منجر شود که استقلال فکری و فرهنگی جامعه را تهدید می کند.

سرمقاله با طرح پرسش های بنیادین درباره ماهیت هوش مصنوعی و تأثیرات آن بر زندگی انسان، خواننده را به تفکر انتقادی درباره این فناوری دعوت می کند و ضرورت توسعه دانش بومی در این زمینه را یادآور می شود.

منشور هوشمندی: آغازی بر پایان تاریخ بشری؟

فصل اول مجله با عنوان منشور هوشمندی با سه یادداشت، یک مصاحبه و یک گزارش نشست، به بررسی ماهیت هوش مصنوعی و تأثیرات آن بر زندگی انسان می پردازد:

غریبه ای در شهر:  سمیه بلبلی در این یادداشت به پرسشی بنیادین می پردازد: آیا هوش مصنوعی آغازی بر پایان تاریخ بشری است؟ او با نگاهی فلسفی، ماهیت هوش مصنوعی را به عنوان پدیده ای که می تواند سرنوشت بشر را دگرگون سازد، بررسی می کند و هشدار می دهد که غفلت از پیامدهای این فناوری می تواند به فاجعه ای انسانی منجر شود.

از کاهش دیوان سالاری تا افزایش شفافیت: علی میرعرب در این یادداشت، نگاهی روش شناختی به جایگاه هوش مصنوعی در مدیریت عمومی دارد. او با بررسی تجربیات کشورهای پیشرو در این زمینه، نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی می تواند به کاهش بوروکراسی، افزایش شفافیت و بهبود کارایی نظام اداری کمک کند.

خطری در کمین یا فرصتی بی بدیل؟: مهدی اصغری در این یادداشت، انواع یادگیری های مختلف در هوش مصنوعی را بررسی می کند و نشان می دهد که چگونه هر یک از این روش ها می تواند به حل مسائل پیچیده کمک کند. او با نگاهی متوازن، هم فرصت ها و هم تهدیدهای این فناوری را برمی شمارد.

هوش مصنوعی ایدئولوژیک: مصاحبه با عبدالحسین خسروپناه درباره حکمرانی تکنولوژی و بررسی خطرات و فرصت های آن. خسروپناه در این مصاحبه تأکید می کند که هوش مصنوعی، برخلاف تصور رایج، خنثی نیست و همواره متأثر از ارزش ها و ایدئولوژی سازندگان آن است. او ضرورت توسعه هوش مصنوعی بومی را که مبتنی بر ارزش های فرهنگی و دینی جامعه باشد، یادآور می شود.

حاکمیت قانون در عصر هوش مصنوعی: گزارش نشستی با هدف بررسی معاهده شورای اروپا درباره هوش مصنوعی و حقوق بشر، دموکراسی و حاکمیت قانون. این گزارش نشان می دهد که چگونه کشورهای پیشرفته در حال تدوین چارچوب های حقوقی برای تنظیم استفاده از هوش مصنوعی هستند و ضرورت توجه به این مسئله را در ایران یادآور می شود.

خوی بهروزی: هرمنوتیک خدایگان در عصر هوش مصنوعی

فصل دوم با عنوان خوی بهروزی با شش یادداشت و یک مصاحبه، به ابعاد فلسفی، اخلاقی و معنوی هوش مصنوعی می پردازد:

ایده مغز مرکزی و گسترش لیبرالیسم: امیرعباس شاهسواری در این یادداشت به بررسی آثار کاترین مالبو، فیلسوف معاصر فرانسوی، می پردازد و نشان می دهد که چگونه ایده های او می تواند به توسعه نظریه های میان رشته ای در حوزه هوش مصنوعی کمک کند.

محراب دیجیتال: محمدامین سرائی در این یادداشت، موضوع هرمنوتیک خدایگان در عصر هوش مصنوعی را بررسی می کند. او با بهره گیری از مفاهیم فلسفی هگل، نشان می دهد که چگونه رابطه انسان و هوش مصنوعی می تواند به نوعی رابطه خدایگان و بنده تبدیل شود و پیامدهای این تحول را برای آینده بشریت بررسی می کند.

متاورس معنوی: گفت وگو با سید محمود نجاتی حسینی درباره الهیات و اخلاق هوشمند. نجاتی حسینی در این مصاحبه، امکان توسعه نوعی متاورس مبتنی بر ارزش های معنوی را بررسی می کند و نشان می دهد که چگونه فناوری های نوین می توانند در خدمت ترویج معنویت قرار گیرند.

استراتژی هم ارزی شناختی: آیدا رضایی در این یادداشت، منطق صلاحیت اخلاقی در هوش مصنوعی را بررسی می کند. او با طرح این پرسش که آیا ماشین ها می توانند دارای صلاحیت اخلاقی باشند، به بررسی چالش های اخلاقی هوش مصنوعی می پردازد و راهکارهایی برای تضمین رفتار اخلاقی ماشین ها پیشنهاد می کند.

چالش آگاهی و شعور: ربابه شاهمرادی در این یادداشت، جستاری در معنویت الگوریتمی ارائه می دهد. او با بررسی مفهوم آگاهی و شعور در هوش مصنوعی، نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند به درک بهتر ما از ماهیت آگاهی انسانی کمک کند.

قرن انقیاد: زهرا ابراهیمی در این یادداشت، تأثیر هوش مصنوعی بر قدرت و انقیاد را واکاوی می کند. او با بهره گیری از نظریات میشل فوکو، نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی می تواند به ابزاری برای کنترل و انقیاد انسان ها تبدیل شود و راهکارهایی برای مقابله با این خطر پیشنهاد می کند.

تنهایی رنگ صفر و یک می گیرد: ساناز خانجانی در این یادداشت به این پرسش می پردازد که آیا تعامل انسان با هوش مصنوعی می تواند جایگزین روابط انسانی شود؟ او با بررسی پدیده دوستی با ربات ها و هوش مصنوعی، نشان می دهد که چگونه این پدیده می تواند به تنهایی و انزوای بیشتر انسان ها منجر شود.

ایران آینده: شکاف فناوری و پیشرفت شتابان هوش مصنوعی

فصل سوم با عنوان ایران آینده به نقش ایران در تحولات آینده عصر هوش مصنوعی می پردازد و با یک مصاحبه و چهار یادداشت، چشم اندازی از آینده هوش مصنوعی در ایران ترسیم می کند:

ضرورتی پرخطر: سید مجید نبوی در این یادداشت، چشم اندازی از هوش مصنوعی در ایران ارائه می دهد. او با بررسی وضعیت کنونی هوش مصنوعی در ایران، چالش ها و فرصت های پیش رو را برمی شمارد و راهکارهایی برای توسعه این فناوری در کشور پیشنهاد می کند.

افق و آینده هوش مصنوعی: حسین مطلبی در این یادداشت، با رویکرد بررسی هوش مصنوعی انسانی به عنوان یک آرزو یا حقیقت، به ارائه پاسخ می پردازد. او با بررسی روندهای کنونی توسعه هوش مصنوعی، نشان می دهد که آیا دستیابی به هوش مصنوعی در سطح انسان امکان پذیر است و پیامدهای این تحول را برای آینده بشریت بررسی می کند.

هم پای جهان: محمد مهدی نژاد نوری در این یادداشت، با رویکرد بررسی شکاف فناوری و پیشرفت شتابان هوش مصنوعی، نشان می دهد که چگونه ایران می تواند این شکاف را کاهش دهد و هم پای جهان در توسعه هوش مصنوعی حرکت کند. او راهکارهایی برای تقویت زیرساخت های علمی و فناوری کشور در این زمینه پیشنهاد می کند.

تاس ریختن در عصر استنتاج:  سعید ستایشی، استاد تمام دانشگاه صنعتی امیرکبیر، در این گفت وگو تأکید می کند: سال های آینده هوش مصنوعی با وجود فناوری های برتر به موزه های تاریخ می پیوندد، در فرصت های کوتاه باید بهره مند شد تا از سیر پیشرفت فناوری ها عقب نمانیم. او با بررسی روندهای کنونی توسعه هوش مصنوعی، نشان می دهد که چگونه این فناوری در حال تحول است و چه آینده ای در انتظار آن است.

الهام بخش نسل جدید: سیدمجید نبوی در این یادداشت، مروری بر زندگینامه استاد لطفی علی عسکرزاده، از اساتید مهم در زمینه مهندسی برق، دارد. عسکرزاده با ارائه نظریه های فازی و به طور گسترده در توسعه الگوریتم ها و مدل های هوش مصنوعی و یادگیری ماشین نقش بسزایی داشته است. این یادداشت نشان می دهد که چگونه دانشمندان ایرانی می توانند در عرصه جهانی هوش مصنوعی نقش آفرینی کنند.

آیین در سپهر فناوری: فقه شیعه و چالش های نوین

فصل چهارم با عنوان آیین در سپهر فناوری به رابطه میان فناوری و دین می پردازد و با هفت یادداشت و گفت وگو، نشان می دهد که چگونه فقه شیعه می تواند با چالش های عصر هوش مصنوعی مواجه شود:

اجتهاد در عصر الگوریتم: محمد موسوی در این یادداشت، به بررسی اجمالی تأثیرات هوش مصنوعی بر فقه شیعه می پردازد. او نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی می تواند به استنباط احکام شرعی کمک کند و چه چالش هایی را برای فقه سنتی ایجاد می کند.

خلق یک رؤیای اجتماعی: استاد سید محمدمهدی میرباقری در این گفتار، هوش مصنوعی را با دو رویکرد فرصتی نوپدید یا تهدیدی بزرگ بررسی می کند. او با نگاهی عمیق به مبانی فلسفی هوش مصنوعی، نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند به تحقق آرمان های دینی کمک کند یا آن ها را به چالش بکشد.

فقه در آیینه هوش مصنوعی: محمدرضا قاسمی در این گفت وگو، نسبت فناوری های نوین با حوزه های علمیه را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه حوزه های علمیه می توانند از هوش مصنوعی برای توسعه علوم دینی بهره ببرند و چه چالش هایی در این مسیر وجود دارد.

فقه شیعه و فناوری های نوین: آیت الله مفیدی یزدی در این گفت وگو ابراز می دارد: علوم حوزوی رایج ما مثل فقه و اصول، محتاج هوش محاسباتی، منطق فازی و شبکه های عصبی است. او با نگاهی نوآورانه، نشان می دهد که چگونه فناوری های نوین می توانند به توسعه علوم دینی کمک کنند.

چرا اینستاگرام و بازی های دیجیتال گوی جذابیت را ربودند؟: فاطمه پورعبدی در این یادداشت، بایسته های تبلیغ دین در عصر فناوری های نوین را برجسته می کند. او با بررسی دلایل جذابیت شبکه های اجتماعی و بازی های دیجیتال، راهکارهایی برای بهره گیری از این ظرفیت ها در تبلیغ دین پیشنهاد می کند.

اجتهاد در موج های کوانتومی: مهدیار حسینی در این یادداشت، نگاهی به فناوری های نوین در مسیر تفقه دین دارد. او با بررسی فناوری های کوانتومی و تأثیر آن ها بر علوم دینی، نشان می دهد که چگونه این فناوری ها می توانند به درک بهتر ما از متون دینی کمک کنند.

انسان، حیوان فیلسوف است: آیت الله عبدالکریم فرحانی در این گفتار، به بررسی حکمرانی حکمت بنیان در عصر هوش مصنوعی می پردازد. او با تأکید بر ماهیت فلسفی انسان، نشان می دهد که چگونه حکمت می تواند به هدایت توسعه هوش مصنوعی در مسیر درست کمک کند.

 دنیای اقتصاد: ربات ها کراوات می زنند

فصل پنجم با عنوان دنیای اقتصاد به تأثیر هوش مصنوعی بر اقتصاد و کسب وکار می پردازد و با پنج یادداشت، ابعاد مختلف این تأثیر را بررسی می کند:

ارواح حیوانی!: نیکولسکو جورج، استاد دانشگاه کنستانتین برانکوزی تارگوجیو، در این یادداشت به ترجمه ساجده رضایی، نقش احساس، امید و ترس در تصمیم گیری های مالی را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه عوامل روان شناختی می توانند بر تصمیم گیری های اقتصادی تأثیر بگذارند و چگونه هوش مصنوعی می تواند این عوامل را در نظر بگیرد.

ربات ها کراوات می زنند: طوفان تقوی در این یادداشت، تأثیر هوش مصنوعی بر کسب وکار را بررسی می کند. او با بررسی روندهای کنونی استفاده از هوش مصنوعی در کسب وکارها، نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند به بهبود کارایی و افزایش سودآوری کمک کند.

عصر پساانسان: مسعود کاویانی در این یادداشت، مهمانی شبانه استارتاپ ها در متاورس را بررسی می کند. او با نگاهی به آینده کسب وکارها در فضای مجازی، نشان می دهد که چگونه متاورس می تواند به بستری برای تعامل کسب وکارها تبدیل شود.

اقتصاد در عصر هوشمند: منیزه بحرینی و فائزه نوروزی در این یادداشت مشترک، به موضوع توزیع عادلانه سود ناشی از هوش مصنوعی می پردازند. آنها با بررسی نابرابری های ناشی از توسعه هوش مصنوعی، راهکارهایی برای توزیع عادلانه تر منافع این فناوری پیشنهاد می کنند.

افزایش نابرابری و مدیریت ریسک کارآمد: عبدالصمد عمران در این یادداشت، مزایا و معایب کمرنگ شدن عوامل انسانی در فرآیندهای اقتصاد نوین را موشکافی می کند. او با بررسی تأثیر هوش مصنوعی بر بازار کار، نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند به افزایش نابرابری منجر شود و راهکارهایی برای مدیریت این چالش پیشنهاد می کند.

جهان دیپلماسی: رقص نور در تاریکخانه بوروکراسی

فصل ششم با عنوان جهان دیپلماسی به نقش هوش مصنوعی در تصمیم گیری های ژئوپلیتیکی می پردازد و با پنج یادداشت، نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند دیپلماسی سنتی را متحول سازد:

دیپلماسی در عصر هوش مصنوعی: ساجده رضایی در این یادداشت، هوش مصنوعی را فرصتی برای تحول و چالش های پیش رو در عرصه دیپلماسی می داند. او با بررسی کاربردهای هوش مصنوعی در دیپلماسی، نشان می دهد که چگونه این فناوری می تواند به بهبود تصمیم گیری های دیپلماتیک کمک کند.

جهانی عادلانه: ربابه شاهمرادی در این یادداشت، موضوع عدالت و توسعه هوش مصنوعی را مورد کاوش قرار می دهد. او با بررسی نابرابری های ناشی از توسعه هوش مصنوعی در سطح جهانی، راهکارهایی برای توزیع عادلانه تر منافع این فناوری پیشنهاد می کند.

چرا دولت ها نمی توانند؟: راضیه مهرابی کوشکی در این یادداشت، نقش فناوری های نوظهور در تحول رویکرد دیپلماسی را بررسی می کند. او به موانعی اشاره می کند که دولت ها در مسیر بهره گیری از این فناوری ها با آن ها مواجه هستند و راهکارهایی برای غلبه بر این موانع پیشنهاد می دهد.

رقص نور در تاریکخانه بوروکراسی: داوود صائمی در این یادداشت، نقش هوش مصنوعی را در شفاف سازی و تسهیل فرآیندهای بوروکراتیک بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی می تواند به بهبود کارایی نظام اداری و دیپلماتیک کشور کمک کند.

نظم نوین جهانی در عصر هوش مصنوعی: سید عبدالمجید زواری در این یادداشت به چگونگی تأثیرگذاری هوش مصنوعی بر روابط بین الملل و نظم جهانی می پردازد. او مدعی است که هوش مصنوعی می تواند موازنه قدرت را در عرصه بین المللی تغییر دهد و به پیدایش نظمی نوین منجر شود.

اقلیم خرد: آیا ماشین ها می توانند فکر کنند؟

فصل هفتم با عنوان اقلیم خرد به جنبه های فلسفی و شناختی هوش مصنوعی می پردازد و با شش یادداشت و گزارش، به این پرسش پاسخ می دهد که آیا ماشین ها می توانند مانند انسان ها فکر کنند:

وقتی ماشین ها احساس می کنند: امیرمحمد احمدی در این یادداشت، جستاری در تخیل ماشینی ارائه می دهد. او با بررسی امکان برخورداری ماشین ها از قوه تخیل، نشان می دهد که تخیل تا چه حد می تواند به توسعه هوش مصنوعی خلاق کمک کند.

انقلاب علم: الهام حیدری در این یادداشت، تأثیر هوش مصنوعی بر روش شناسی علم را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی می تواند به توسعه روش های جدید در علم کمک کند و شیوه های سنتی پژوهش را متحول سازد.

آیا ماشین ها می توانند فکر کنند؟!: علی تقی زاده در این یادداشت، مفهوم فکر کردن را از منظر فلسفه ذهن بررسی می کند. او با طرح آزمون تورینگ و نقدهای وارد بر آن، نشان می دهد که چگونه می توان به این پرسش بنیادین پاسخ داد.

از تفکر تا ترس: مونا ریحانی قمشه در این یادداشت، آنتروپولوژی ترس در متون ادبی را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه ترس از هوش مصنوعی در آثار ادبی بازتاب یافته است و ریشه های این ترس را واکاوی می کند.

آینده علوم انسانی در عصر هوش مصنوعی: در این بخش، پاسخ اساتید به پرسش مشترک درباره آینده علوم انسانی ارائه شده است. اساتید برجسته علوم انسانی، دیدگاه های خود را درباره تأثیر هوش مصنوعی بر آینده این علوم بیان کرده اند و راهکارهایی برای حفظ جایگاه علوم انسانی در عصر سیطره فناوری پیشنهاد کرده اند.

چگونه می توان تصمیم گیری بهتری داشت؟: در این بخش، گزارشی از کتاب گرد گیگرنزر ارائه شده است. گیگرنزر در این کتاب، راهکارهایی برای بهبود تصمیم گیری در عصر هوش مصنوعی پیشنهاد می کند و نشان می دهد که چگونه می توان از هوش مصنوعی برای تصمیم گیری بهتر بهره برد.

در ستایش فیلسوف: هوشی شبیه به انسان

فصل هشتم با عنوان در ستایش فیلسوف به زندگی و اندیشه های هوبرت درایفوس، فیلسوف برجسته ای که نقدهای مهمی بر هوش مصنوعی وارد کرده است، می پردازد:

نقد عقل مصنوعی: یحیی شعبانی در این یادداشت، زندگی و آرای هوبرت درایفوس را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه درایفوس با بهره گیری از پدیدارشناسی هایدگری، نقدهای مهمی بر امکان دستیابی به هوش مصنوعی در سطح انسان وارد کرده است.

هوشی شبیه به انسان: ساجده رضایی در این یادداشت، نقدهای درایفوس بر ادعای امکان ایجاد هوش مصنوعی در سطح انسان را بررسی می کند. او نشان می دهد که چرا به عقیده درایفوس، هوش مصنوعی نمی تواند به درک شهودی انسان دست یابد و در بسیاری از فعالیت های انسانی ناتوان است.

بازیگر پنهان: ردپای الگوریتم ها در خاک سوریه

فصل نهم با عنوان بازیگر پنهان به نقش شبکه های اجتماعی و هوش مصنوعی در بحران های جهانی، به ویژه بحران سوریه، می پردازد:

پروپاگاندا و رسانه های اجتماعی: سیدعلی موسوی در این یادداشت، نقش رسانه های اجتماعی در شکل گیری افکار عمومی را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند برای منحرف کردن افکار عمومی مورد استفاده قرار گیرند.

هوش مصنوعی، بازیگر پنهان در بحران سوریه: ثمانه اکوان در این یادداشت، نقش هوش مصنوعی در مدیریت بحران سوریه را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه قدرت های بزرگ از هوش مصنوعی برای پیشبرد اهداف خود در این بحران استفاده کرده اند.

سیاستگذاری از طریق الگوریتم ها: مهدی خانعلی زاده در این یادداشت، به بررسی نقش هوش مصنوعی در تصمیم گیری های سیاسی می پردازد. او نشان می دهد که چگونه الگوریتم ها می توانند در تدوین سیاست های کلان تأثیرگذار باشند.

نسل کشی هوش مصنوعی در سوریه: محمد جلیلی در این یادداشت، با نگاهی انتقادی، نقش هوش مصنوعی در فاجعه انسانی سوریه را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه الگوریتم های هوش مصنوعی می توانند به تشدید خشونت و فاجعه انسانی منجر شوند.

ردپای الگوریتم ها در خاک سوریه:  زینب اصغریان در این یادداشت، تأثیر هوش مصنوعی بر مدیریت بحران های انسانی را بررسی می کند. او نشان می دهد که چگونه الگوریتم ها می توانند به تشخیص و پیش بینی بحران های انسانی کمک کنند.

جنگ مجازی، قربانیان واقعی: سید احمد سادات و فاطمه بریمانی در این یادداشت مشترک، تأثیر هوش مصنوعی و شبکه های اجتماعی بر تشدید منازعات را بررسی می کنند. آنها نشان می دهند که چگونه جنگ های مجازی می توانند به قربانیان واقعی منجر شوند.

نتیجه گیری: هوش مصنوعی، چالش ها و فرصت ها

هفتمین شماره مجله خردورزی با رویکردی جامع و چندبعدی، ابعاد مختلف هوش مصنوعی را از منظر علوم انسانی و دینی بررسی کرده است. این شماره با بهره گیری از دیدگاه های اساتید برجسته، نشان می دهد که هوش مصنوعی علاوه بر فرصت های بی شمار، چالش های جدی نیز برای بشریت به همراه دارد.

مجله خردورزی با این رویکرد، تلاش کرده است تا نگاهی متوازن و واقع بینانه به هوش مصنوعی داشته باشد و با بررسی ابعاد مختلف این فناوری، به مخاطبان کمک کند تا درک بهتری از ماهیت و تأثیرات احتمالی آن داشته باشند.

گامی به سوی آینده ای هوشمندانه تر

این شماره از مجله خردورزی، منبعی ارزشمند برای همه علاقه مندان به حوزه هوش مصنوعی، فناوری های نوین و علوم انسانی است. مطالعه این مجله می تواند به درک بهتر چالش ها و فرصت های پیش روی جامعه در مواجهه با انقلاب هوش مصنوعی کمک کند و زمینه ساز گفتمانی سازنده درباره آینده تعامل انسان و ماشین باشد.

با مطالعه این شماره، مخاطبان می توانند با نظرات متنوع و گاه متعارض درباره هوش مصنوعی آشنا شوند و با تفکر انتقادی، به دیدگاهی جامع و متوازن در این زمینه دست یابند.

انتهای پیام/